KLEIDRAAD; NOG NOOIT ZOIETS GEZIEN
"Keramische beeldende kunst is wat Eugenie Keizer maakt. Als altijd met klei in haar hand en de wil in haar hoofd om vormen te maken waar je klei absoluut niet mee associeert. Een boekje met knopen is de inspiratie voor een weg die uiteindelijk tot macramé van klei zou leiden. Knopen, en wat voor knopen, zware grote knopen als trossen, klei die zichzelf tot gerafeld touw (privé bezit) heeft gemaakt, klei die stoer vierkant in twee haast gesmede krullen eindigt. Krachtklei. En dan sliertjes en dunne stroken die als geweven gordijnen hangen of voorbij flitsen in evenwicht op speciaal uitgezochte stenen. De klei in haar atelier in Cothen lijkt te pruttelen als in een vulkaan, aan al het werk van het afgelopen jaar zie je dat de vorm als het ware door haar gedachten is geperst om dan pas eenmaal in haar handen rust te vinden."
“Nog nooit zoiets gezien,” is een quote van een verzamelaar. Maar ook iemand die zei: “Ik sta hier al zo lang te kijken als eerbetoon aan de schoonheid die ik zie…”